İyiler, Kötüler ve Diğerleri



Yapılan kötülüklerin bir açıklaması mutlaka vardır. Onları haklı çıkaran, çektirdikleri acıları meşru kılan bir yol her zaman bulunur. Gerçi çoğu zaman tenezzül etmezler bile gerekçe bulmaya, kutsal amaçları her zaman yanlarındadır.

Aptalsa bir gerekçe düşünemez, gerek de yoktur buna. Onun için çizilmiş yollar vardır, sadece takip eder. Böylelikle mutlu olduğunu düşünür. Ne yazık ki gerçek farklıdır. Cahil de aptal da mutlu değildir, sadece böyle olduğuna inandırılmıştır. Yüzyıllardır süren yoksulluğun huzuru, fakirliğin yüceliği yalanlarını gerçek sanmıştır. Böylelikle mutlu olmasa da öyle olduğunu zanneder, çünkü adı üstünde, aptaldır. Bu durum cahilleri ve kötüleri yönetenlerin işine gelir. Birileri cahillik mutluluktur dediğinde hiç seslerini çıkarmazlar; varsın herkes buna inansın, ne güzel.

Biraz kafası çalışan, düşünense kendini iyi zanneder. Tüm dünya kötüdür onun gözünde. Bu yüzden de kötüleri ve cahilleri mutlu, kendisi gibi olanları da dünyanın dertleriyle ezilmiş, mutsuz insanlar olarak düşünür. Bir süre bu duruma üzülür, sonra kendine gelir ve dünyayı kurtarmaya çalışmaktan vaz geçer. Hayatını yaşar ama gece dışarı çıktığında, bir kitap okuduğunda ya da yılda bir iki kez yaptığı yurtdışı seyahatiyle dünyanın üstüne çıktığını düşünmekten de geri kalmaz.

Doğruyu söylemek gerekirse bu dünyada iyi de kötü de yoktur. Kendisine kötü diyeni duydunuz mu hiç? Ya da kötü olduğu konusunda herkesin hem fikir olduğu birini? Yoktur, bulunamaz. İyilik de, kötülük de güce ulaşmanın bahanesidir yalnızca. Kim güçlüyse, yandaşları için iyi, diğerleri içinse kötüdür. Şartlar değiştiğinde tam tersi olur ama bu döngü devam eder.

Ama yine de biri çıkar, tüm bu çarkın dışına bakmaya çalışır. Ne iyiliğe sığınır ne kötülüğü reddeder. Sadece anlar. Anlamanın ne yücelik getirdiğini, ne de kurtuluş sunduğunu bilir ama yine de anlar. İşte belki de bu yüzden, bütün sistemler için asıl tehlike buradadır.

Çoğu kendi hâlindedir aslında. Ne liderlik arzuları vardır ne de düzenle doğrudan bir kavgaları. Sadece görürler, anlarlar, susarlar. Ama bazen içlerinden biri konuşur. Bazen biri, sessizliğin toplamı olur ve yol göstericiye dönüşür. İşte o zaman düzen titrer. Çünkü sistemler en çok, kendiliğinden doğan liderlerden korkar.

Ya biri gerçekten konuşursa, iyilik ve kötülük yalanından vazgeçip doğruları söylerse?

Ya bir gün sessiz olanlar, yalnızca anladıkları için onun peşinden giderse?

O zaman düzenin gerçekten değişeceğine dair umut besleyebiliriz belki...

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Çabalamak

Resim
2001 krizinin geldiğini, askerlik görevimin bitmesine kısa süre kala elime geçen bir gazeteden öğrenmiştim. O dönemde krizin ne demek olduğunu, hayatımı nasıl etkileyebileceğini anlamadığımdan olsa gerek, konu üzerinde düşünüp yorum yaptığımı hatırlamıyorum. Askerden döndükten sonraysa çok fazla düşünmeme gerek kalmadı zira ekonomik krizin insan hayatına nasıl bir etkisi olacağını bilfiil yaşayarak öğrenme şansı buldum. Çok sevdiği mesleğini yaparken para kazanacağını zanneden, büyük hayallerle girdiği üniversitede umduğunu bulamasa da umut dolu genç bir mühendis olarak aylarca iş aradım. Başlarda seçici davranmaya çalışırken 6. ya da 7. aydan sonra “ne iş olsa yaparım” aşamasına geldiğimi hatırlıyorum. Yaklaşımımı değiştirsem de bırakın istemediğim bir işe başlamayı, herhangi bir görüşmeye dahi çağrılmamıştım. Bu dönemde, hayatın ne demek olduğuna dair bilgileri depoladığım ve neredeyse boş olan heybemi yaşam gerçekleriyle doldurdum. Bu açıdan bakınca bazı kazanımlar edindiğimi itiraf...
Devamı

Dünya Ne Zamandan Beri Yuvarlak?

Merhaba, bir süredir üzerinde çalıştığım podcast, Bilim Tarihinden Hikayeler, için hazırladığım bir taslakla karşınızdayım. Amacım, adından da anlaşılacağı gibi bilim tarihinden ilgi çekici olduğunu umduğum hikayeleri dinleyicilerle paylaşmak. Bu hikayeler bazen bir buluşun kısa öyküsü, bazen de bir düşüncenin, bir gerçeğin ortaya çıkışının uzun serüveni biçiminde karşımıza çıkacak. İlk bölümün konusu ‘Dünya Ne Zamandan Beri Yuvarlak?’ Dünya’nın yuvarlak olduğuna dair ilk düşünceler, M.Ö. 6. yüzyıla kadar uzanır. Antik Yunan’da yaşamış olan filozof Pythagoras (Pisagor), benim ulaşabildiğim kadarıyla dünyanın yuvarlak olduğuna dair net görüş ileten ilk kişi. Ne var ki onun görüşlerini bilimsel çıkarımlar olarak nitelendirmek konusunda acele etmemek gerekiyor. Pisagor’un Dünya’nın yuvarlak olduğunu düşünmesine yol açan birkaç temel felsefi ve matematiksel neden var. Bu düşünceler, Pisagor’un evren ve geometri hakkındaki anlayışıyla da yakından ilişkili. Bu arada hemen belirtelim ki P...
Devamı

Çok mu Önemliyiz?

Resim
Doğru olduğunu bildiğim, o yüzden de boşveremediğim iç karartıcı düşüncelerin zihnimdeki zindanlardan salıverilmesine vesile olan sevgili arkadaşlarıma itafen. Birey olarak gerçekten çok mu önemliyiz? Andrew Carnegie'nin dediği gibi  “Kimse benim kadar büyük işler başaramaz çünkü ben eşsizim.” diye mi düşünmeliyiz? Ya da Paulo Coelho “Eğer bir şeyi gerçekten isterseniz, tüm evren onu gerçekleştirmeniz için iş birliği yapar.” derken haklı mıydı? Maalesef bu düşünce yapısı bana hiç gerçekçi gelmiyor. Tarım devriminden itibaren dünyadan yaklaşık 109 milyar insan geçti. Şu anda yaşayanlar da eklenince bu sayı 117 milyara çıkıyor. 117 milyar eşsiz ve önemli insan. Yersen... Düzen, çok önemli ve özel olduğunu hissetmesi istenen sıradan insanlar yaratmak üzerine kuruludur. Ancak bu sayede hayatın her alanındaki görevlerini iyi yapmaları ya da gerçek anlamıyla "arıza çıkarmamaları" sağlanabilir. Ne var ki bu eşsiz insanlar hayatlarını hiç de iddia edilen önemle eşdeğer biçimde ya...
Devamı